GEOWEB GROUP
მარტოობის მეშინოდა...
გამეღვიძა... მაგრამ ვხვდები რომ ჯერ კიდევ მძინავს... უძილო ძილით... შავთეთრ სიზმრებით გახუნებულ თვალებს ვიფშვნეტავ ზამთრის ცივმა ჰაერმა შემოხეთქა ქონიან ფილტვებში და მთლიანათ შემაქანა. შავთეთრი სამყარო კიდევ უფრო გაძუნწდა და ახლა ყველაფერი შავ ქსელში გახვეულიყო... მე კი უსუსური მწერივით ვყავდი გამოჭერილი... ჩემი დასიებული თვალებიდან ზვავი დაიძრა. . . ისევ შემაქანა... ერთადერთი სიტყვა მიტრიალებდა თავში. უშენობა... ზამთრის ძილში განებივრებული სიყვარული ჩემი ტანჯვით ტკბებოდა და გულიდან წამოსული ოხვრით ითბობდა ხელებს. მე კი ისევ უშენობის მეშინოდა... |
